بیا تا سزاوار حضرت قرآن شویم

^{عکس از "عکاس مسلمان"}

این مطلب در تاریخ 8 تیر 1395 در سایت تبیان منتشر شده است. (+)

---

با این که می‌دانیم کتاب خدا، قرآن، جایگاه ویژه‌ای دارد اما گاهی از آن غافل می‌شویم. آنچنان به فکر عمل کردن به آن می‌افتیم که گمان می‌کنیم ناخوانده می‌توانیم عامل به آن باشیم.

• هین بخوان قرآن ببین سحر حلال^[1]

قرآن که مِهین کلام خوانند آن را

گه گاه نه بر دوام خوانند آن را

بر گرد پیاله آیتی هست مقیم

کاندر همه جا مدام خوانند آن را[2]

قرآن خواندن مانند دعا کردن برای ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است؛ همچنان که دعا را کافی نمی‌دانیم و به فکر زمینه‌سازی برای ظهوریم و اندیشه‌ها را رشد می‌دهیم و شرایط اجتماعی را فراهم می‌کنیم و به فکر آمادگی نظامی هستیم و دانش می‌اندوزیم، در عین حال وظیفه داریم که دعا کردن را نیز فراموش نکنیم؛ چراکه دعا کردن برای فرج از ما خواسته شده و توجه به سایر امور نباید ما را از دعا برای آن غافل کند. در مورد قرآن خواندن نیز چنین است:

قدر شب اندر شب قدر است و بس

این مطلب در تاریخ 6 تیر 1395 در سایت تبیان منتشر شد (+)

---

و خداوند در این شب مواهب و بخشش‌ها و جوایزی دارد که منت گذاشته و به بندگانش عطا می‌کند. خدایا! من، بنده فقیرت، به فضل تو امید دارم.[1]

• که شب قدر نهان در رمضان می‌باشد[2]

خداوند بر ما منت نهاد و دینش را به ما عنایت فرمود. آیین روشن اسلام را بر ما نمایاند و ما را از مسلمانان قرار داد. او ما را رها نکرد؛ بلکه راه خیر و سعادت را نشان داد، راه سعادتی که رضوان و لطف او را در پی داشته و ما را به سمت خودش هدایت می‌کند. الحمد لله.

از جمله آن راه‌های نور و سعادت، ماه رمضان است. خداوند از طریق پیامبرش، این ماه را، شهر الله معرفی کرد، ماه روزه، ماه اسلام، ماه طهارت، ماه آزمایش، ماه قیام، ماهی که در آن، قرآن را برای هدایت همه مردم نازل کرد.

خداوند یکی از شب‌های این ماه را بر شب‌های هزار ماه فضیلت و برتری داد، گویی که یک عمر را در این شب قرار داده و آن را شب قدر نامید. شبی که در آن، فرشتگان و روح به فرمان پروردگارشان برای هر امری نازل مى‏گردند. و آن شب سلامتی و برکت پیوسته است تا سپیده دم.[3]

• روا شود همه حاجات خلق در شب قدر[4]

حال که خدا چنین به ما عنایت نموده و کَرَم را به حد اعلا رسانده؛ ما چه کنیم؟ یا بهتر بگویم: چگونه از این رحمت استفاده ببریم؟

خسارت‌بارتر از تحریم‌های بین‌المللی

این مطلب در تاریخ 15 اردیبهشت 1395 در سایت تبیان منتشر شد (+)

---

کتاب، مطالعۀ کتاب و ارتباط دائمی با کتاب از مهم‌ترین نیازهای جامعۀ ماست؛ اما تاکنون کسی برای آن فریاد نزده، استعفا نداده و استیضاح نشده؛ گویی دغدغۀ دست چندم هم نیست.

یک حادثۀ قابل تأمل

مدتی است که اتفاقی ذهنم را به خود مشغول ساخته است؛ یک مغازۀ کتابفروشی در شهر ما تعطیل شد. تعطیلی این مغازه شاید از کاهش درآمدش بوده اما در عوضش یک مغازه فلافل‌فروشی افتتاح شد. چند سالی است که نه تنها تعداد این مغازه‌های اغذیه فروشی کم نمی‌شود بلکه در بعضی مناطق، چندتا از آن‌ها در کنار هم فعالیت می‌کنند و از قضا همگی فروش خوبی هم دارند؛ تا جایی که کتابفروش‌ها را هم به فکر تغییر شغل می‌اندازند.

این اتفاق، در کنار گران شدن کاغذ و بالتبع بالارفتن قیمت کتاب و بی‌رونقی کتابفروشی‌ها هرچند ناگوار است اما صدای اعتراض کسی را بلند نکرد؛ یعنی کم شدن تغذیۀ فرهنگی و کاهش تمایل آنان به مطالعه و کتاب، نه در حد دریاچۀ ارومیه و رودخانۀ زاینده‌رود اهمیت داشت، نه به اندازۀ فیلترینگ تلگرام و سرعت اینترنت و حتی امحاء میوۀ قاچاق.

یک لحظه تأمل

بزرگ‌ترین اشتباه خانواده ایرانی

این مطلب در تاریخ 25 اسفند 1394 در تبیان منتشر شد. (+)

---

گفتگوی پیش رو، مصاحبه‌ای است با استاد علی اکبر مظاهری؛ متولد 1337 از شهر تیران اصفهان، از اساتید حوزه علمیه قم که همراه با فراگیری علوم حوزوی، درقلمروهای مسائل اجتماعی، روان شناسی، جوانان، و خانواده، مطالعاتی پیگیر و علاقه مندانه داشته و هم‌اکنون در دانشگاه قم و مرکز مشاوره حوزه علمیه در زمینه‌های مختلف، خصوصاً ازدواج و خانواده مشاوره می‌دهد.

استاد مظاهری که از اصحاب قلم به شمار می‌رود با بیان خاص و شیوای خود کتاب‌های متعددی تألیف نموده است، خصوصاً در حوزه خانواده، که مورد استقبال فراوان قرار گرفته است؛ کتاب‌هایی مثل «جوانان و انتخاب همسر»، «فرهنگ خانواده»، «نبرد بی برنده»، «آداب عشق ورزی» و «جوانان و دوران نامزدی».

استاد؛ تمایل دارید کمی از روابط شخصی خانوادگی‌تان برای ما بگویید؟

بله. یک مطلبی که در جمع افراد خانواده، آگاهانه از آن مراقبت می‌کنم؛ انسجام بین اعضای خانواده‌ام است. بین ما رفاقت، حاکم است؛ کسی با دیگری دشمنی نمی‌کند و بد او را نمی‌گوید؛ خصوصاً در میان اقوام نزدیکم: فرزندان و عروس‌ها و دامادم. اگر ببینم یک گوشه‌ای از این انسجام در معرض آسیب‌دیدن است فوراً وارد عمل شده و نمی‌گذارم کار به جای باریک بکشد.

ضمن اینکه بنده معتقدم که خودم حداقل در زمینه مسائلی که به مردم و جوانان درباره ازدواج و خانواده می‌گویم عمل کرده باشم؛ از این رو فرزندانم، در سنین پایین ازدواج کردند، بعضی از آن‌ها که الان مشغول تحصیلات عالیه هستند، دانش‌آموز دبیرستان بودند که ازدواج کردند. از نظر بنده، ازدواج فرزندانم، به هنگام بود؛ هرچند از دید جامعه زودهنگام شمرده می‌شد. در روابط هم، همین‌طور است؛ عروس هایم مثل دو خواهرند برای هم. ما محبت را یکسان تقسیم می‌کنیم و از الفت میان فرزندان مراقبت می‌کنیم. بهترین نعمتی که در خانواده ما جاری است، همین انسجام و همدلی است.

مسائل سیاسی تأثیری بر روابط اعضای خانواده شما داشته؟

هرچند مسائل سیاسی،

چگونه به مسافرت برویم؟

این مطلب در تاریخ 25 اسفند 1394 در تبیان منتشر شد. (+)

---

مسافرت، مانند بسیاری از کارهای دیگر، آدابی دارد؛ آدابی که رعایتش نه تنها مسافرت را سخت نمی‌کند بلکه بر طراوت و برکات سفر اضافه می‌کند.

تعطیلات آغاز سال نو یکی از مناسب‌ترین فرصت‌ها برای مسافرت خانواده‌هاست. در این ایام خطوط ریلی و هوایی و زمینی، پرترافیک می‌شود. پلیس راهنمایی و رانندگی، هشدارهای لازم را به مسافران می‌دهد. راهنماهای گردشگری نیز در ورودی شهرها، اطلاعات لازم را به مسافران ارائه می‌دهند. هشدارهای پلیس در مورد رانندگی و تخلفات رانندگی است و اطلاعات راهنماها در مورد مکان‌های اقامت و تفریح. گروه‌های دیگری هم هستند که خدمات مختلفی ارائه می‌دهند؛ اما گروه یا نهادی نیست که در مورد چگونگی مسافرت آگاهی بدهد، در حالی که دانستن برخی اطلاعات مربوط به خود سفر، خالی از لطف نیست؛ اینکه چرا به مسافرت برویم؟ چگونه برویم؟ کی برویم؟ در طول سفر چه کار کنیم و کی برگردیم؟

با کمی کنکاش و جستجو در میان منابع دینی، به اطلاعات و راهنمایی‌های خوبی در این زمینه می‌رسیم که در این مجال به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

کنکور آخر سال

یک سال دیگر از عمر نامعلوم ما به سر رسید. خوب است یک انبارگردانی از این یک سال عمر داشته باشیم؛

چه فروخته ایم و چه اندوخته ایم؟

چرتکه بیندازیم و ببینیم روی هم رفته امسال سود کرده ایم یا زیان؟

هیچ تغییری نسبت به یک سال پیش در ما به وجود آمده؟

هیچ آدم تر شده ایم؟

مهربان تر شده ایم یا ترشروتر؟

بیشتر جاذبه داشته ایم یا دافعه؟

به حلقه دوستان افزوده ایم یا دشمنان؟

از بار گناهان هیچ کاسته ایم؟

بعد از این یک سال، برای مرگ آماده تر شده ایم؟ دل کندن از دنیا برایمان آسان تر شده؟

بیایید از خطاها توبه کنیم و عبرت بگیریم

أَ وَ لا یَرَوْنَ أَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فی‏ کُلِّ عامٍ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ لا یَتُوبُونَ وَ لا هُمْ یَذَّکَّرُون‏؛ توبه/126

آیا نمی بینند که آنان در هر سال، یک یا دو بار آزموده می شوند، باز هم توبه نمی کنند و عبرت نمی گیرند؟

یک ضرب المثل چینی می گوید:

بهترین زمان برای کاشتن یک درخت بیست سال پیش بود، بعد از آن، بهترین زمان، الان است.