باکوره

باکوره

باکوره، همان نوبرانۀ میوه‌هاست!
می‎خواهم نویسندگی را نوبر کنم ...

۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «کربلا» ثبت شده است

این مطلب در تاریخ 29 مهر 1394 در سایت تبیان منتشر شد. (+)


مردانگی و اقتدار؛ این اسم تابلوی نفیسی است که در صحنه کربلا به قلم امام حسین علیه السلام، نقش زده شد تا رسم زندگی را به همگان نشان دهد.

اقتدار و مردان

الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّساءِ؛[1]

مردان سرپرست و قائم بر امور معاش زنان‌اند.

اقتدار مرد مسئله‌ای است که در فرهنگ خانواده از جایگاه والایی برخوردار است. اقتدار مرد، او را در چشم خانواده عزیز می‌کند و در اندیشه فرزندان، بزرگ. اصلاً مرد برای ایفای نقش خود در خانواده باید مقتدر باشد. چنین نیست که مرد با ذلیل کردن خود بتواند جایگاه شایسته‌ای در زندگی داشته باشد، بلکه آنچه موجب حفظ آبرو و موقعیت مرد در خانواده و جامعه می‌شود، اقتدار است؛ اقتداری خردمندانه، نه قلدری ستمگرانه.

اقتدار با قلدری از زمین تا آسمان فرق دارد.

  • ۱ نظر
  • ۰۳ آبان ۹۴ ، ۰۹:۳۷
  • ۷۱۰ نمایش
  • محمد دهقانی زاده

این مطلب در تاریخ 8 مهر 1394 در سایت تبیان منتشر شده است. (+)


پذیرفتن اینکه مسیر کربلا و عاشورا از غدیر بگذرد سخت است اما حقیقت دارد. غدیر، نقطه آغازی شد که جریان اسلام را به عاشورا رساند.

پرده آخر

کاروان اسرا به شام رسید. شاید کسی گمان نمی‌کرد که در شام این‌چنین از اسرا استقبال شود. با این حال کسی که معاویه را به درستی می‌شناخت، چنین اشتباهی مرتکب نمی‌شد و این استقبال را برای اسرا پیش‌بینی می‌کرد. شامیان اسیران جنگ کربلا را درست نمی‌شناختند. آن‌ها مدت‌ها بود که اسلام را از زبان معاویه و خاندان او چشیده بودند. آن‌ها با تفسیر معاویه خو گرفته بودند و فرزندش یزید را خلیفه می‌دانستند.

تنها سخنان زینبی بود که می‌توانست به آن دل‌های سخت و خفته تلنگری بزند که شاید چیزی که می‌دانند نادانی باشد. هر چه باشد آن‌ها بیشتر از کوفیان خاندان رسالت را ندیده بودند. وقتی قدرشناسی کوفیان در کربلا را شنیدند استقبال این‌چنینی رقم زدند.

پرده دوم

جنگ، جنگ عجیبی بود.

  • ۰ نظر
  • ۰۹ مهر ۹۴ ، ۱۰:۰۹
  • ۴۶۱ نمایش
  • محمد دهقانی زاده

امام حسین

ـ السلام علیکم یا أهل بیت النبوة

ـ قطع صله‌رحم و ارتباط با خویشان هرگز توصیه نمی‌شود حتی اگر خویشاوند، وظایف دینی‌اش را انجام ندهد. مگر اینکه قطع ارتباط آن‌هم تنها به‌صورت موقت برای بیداری و ارشاد، مفید باشد.

ـ در توقعاتمان نسبت به دیگران زیاده‌روی نکنیم. انسان‌ها را خاکستری ببینیم. چنین نپنداریم که یکی از ابتدا فرشته است و پاک و دیگری تا انتها کافر است و اهل دوزخ. همیشه یک گزینه احتمالی متفاوت در کنار سایر گزینه‌هایی که برای شخصیت افراد در نظر می‌گیریم داشته باشیم.

با این فرض، در بررسی قضایای مختلف اجتماعی با دیدن یک‌جهت ماجرا، حکم قطعی صادر نکنیم. با دیدن یک گناه، فرد را اهل گناه ننامیم. با رفتن یک نفر به دادگاه او را خطاکار نبینیم. با رخ دادن یک فساد، حکومتی را فاسد ندانیم. همچنان که با دیدن یک گل نوید بهار نمی‌دهیم.

ـ خداوندا! صورت او را نورانی و بویش را خوش گردان و او را با نیکان محشور کن و میان او و محمد و آل محمد علیهم‌السلام آشنایی قرار بده.

جَون بن حَری، غلام ابوذر غفاری، برده سیاهی که روز عاشورا در رکاب امام حسین علیه‌السلام کشته شد و امام حسین علیه‌السلام در حقش چنین دعا نمود. بعد از ده روز که مردم برای دفن جنازه‌اش حاضر شدند، از بدنش بوی مشک به مشامشان می‌رسید.

در هر موقعیت و شرایطی هستیم، دست از اهل‌بیت علیهم‌السلام نکشیم. این وصیت پیامبر اکرم صلی‌الله علیه واله است.

  • ۰ نظر
  • ۰۵ آبان ۹۳ ، ۲۳:۲۶
  • ۴۰۹ نمایش
  • محمد دهقانی زاده

آیت الله جوادی آملی

گاهی باید برخی کلام‌ها را کپی کرد؛ چندین کپی. مثل همین کلام حکیم بزرگوار آیت الله جوادی آملی؛

...حیف است که جریان سیّدالشهداء(ع) را در برپایی برخی مجالس کم‌رنگ کنیم! عزاداری و سینه زنی ما، مأجور خداست. به تک‌تک این سینه زنی‌های شما ذات أقدس إله ثواب خواهد داد، فرزندان تان را إلی یُومِ القیامه مأجور خواهد کرد و...اما عزاداری را سنگین و عالمانه برگزار کنید.

این آهن سرد... ما از همشهریان‌مان در آمل خواهش کردیم،‌ اینها این کار را دیگر نمی‌کنند. از همه خواهش می‌کنیم؛ خواهش است دیگر، حالا خواه قبول شود، خواه نشود؛ عزاداری‌ را با شکوه هرچه بیشتر برگزار کنید اما این «آهن سرد بی خاصیت»، این را چرا بلند می‌کنید؟! این چه پیامی دارد؟ از کجا آمده است؟ از کدام آیه و روایت است؟ کاری کنیم عزاداری با شرف باشد... اگر یک روایتی بود، ما هم زیرش می‌نشستیم، بلند می‌کردیم!

...حیف است که جریان سیّدالشهداء(ع) را در برپایی برخی مجالس کم‌رنگ کنیم! در جریان کربلا سخن در این نیست که یک مظلومی شربت شهادت نوشید، یا آزادیخواهی را کشتند، یا بی گناهی را شهید کرده‌اند... همه اینها بود، ولی حسین بن علی و جریان نهضت کربلای آن حضرت (ع) فوق اینهاست. مظلوم کشی و غریب کشی بد است، ولی در تاریخ زیاد اتفاق افتاده و در کتابهای تاریخ دفن شده است.

جریان حسین بن علی(ع) همان است که خودش در کربلا،‌ روز عاشورا تبیین کرد و فرمود: «مردم! ما عرشی‌ها را در فرش و زمین نبینید. اگر خواستید ببینید امامت یعنی چه، ما حرفمان چیست، از کجا پیام می‌آوریم، شما را به کجا دعوت می‌کنیم، به محکمه قرآن کریم مراجعه کنید. در قرآن کریم اسرار راد مردان عالم مطرح است، با آنها نسنجید. سلحشوران جنگجو در قرآن نامشان کم نیست، ما را با آنها نسنجید؛ با آزادیخواهان و عدالت طلبانی که قرآن داستان آنها را نقل می‌کند، نسنجید. با مردانی که برای رفاه جامعه قیام کردند و شربت شهادت نوشیدند، نسنجید؛ زیرا همه اینها جزء شعاع‌های فرعی نهضت من است.

اگر خواستید جریان کربلا را تبیین کنید و وضع مرا بررسی کنید، چون من خلیفه تامّ ذات أقدس إله ام؛ مسأله امامت و رهبری ما از جای دیگر آمده است؛ ما رهبر مردم‌ایم روی نَصب ذات أقدس إله، روی انتصاب الهی، نه روی انتخاب مردم! آنکه منتخب مردم است، وکیل مردم است. آنکه مُنتصَب مِنَ الله است، ولیّ مردم است. ما با إنَّمَا وَلیُّکُمُ الله(1) آمدیم، ما با اَلیُومْ اَکمَلْتُ (2) آمدیم، ما با بَلِّغْ مَا اُنزِلَ إلِیک (3) آمدیم؛ ما را در این فاز و فضا بسنجید.

مردم! خدای سبحان سه بار غضب کرد و می‌کند. دو بارش مربوط به گذشته است، یک بار مربوط به عاشورای من! وجود مبارک أبی عبد الله فرمود: نصارا مورد غضب خدا شدند، برای اینکه توحیدشان مشکل جدّی دارد. یهودی ها مورد خشم الهی اند، چون توحید آنها مورد خدشه و نقد علمی است. و شما مشکل جدّی دارید، چون دارید حسین بن علی را می‌کُشید!
سالار شهیدان فرمود: شما امویان و مروانیان و کوفیان مورد خشم إلهی هستید؛ برای اینکه جمع شدید، دارید پسر پیغمبر را می‌کُشید! دارید با امامت می‌جنگید، دارید با عصمت و ولایت می‌جنگید، دارید با معجزه و علم غیب می‌جنگید.

آن کسی که خواب است، کَر است، صدائی را نمی‌شنود. او خیال می‌کند انسان که می‌میرد، می‌پوسد. شهرداری این پوسیده ها را در زباله‌دان گورستان دفن می‌کند و دیگر هیچ! آنکه صدای زنگ را می‌شنود، می‌گوید: انسان که می‌میرد، از پوست به در می آید، نه اینکه بپوسد! این مرغ باغ ملکوت است، از عالم خاک نیست؛ چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم. اینها را که در درس و بحث نمی شود دید، اینها جزء علوم تجربی نیست، معرفت شناسی حسّی و تجربی نسبت به اینها کارآمد نیست! حسین بن علی(ع) فرمود: ما را در عرش بیابید، امامت من را در کنار توحید تلقّی کنید. غضبی که خدا بر شما می کند نظیر غضب بر یهودی هاست، نظیر غضب بر تَرساهاست؛ این می‌شود «کربلا».

سالار شهیدان جریان کربلا را از منظر یک عبادت و سیاست الهی نگاه می‌کرده است، نه یک حادثه و رخداد که یک عدّه ای تهاجم کردند، حمله کردند، حضرت دفاع کرده است؛ این طور نبود! از همان اوّل برنامه‌ریزی کرده است و می‌دانست چه خبر است و اگر در همان مدینه قیام می‌کرد، شربت شهادت می‌نوشید ولی خاورمیانه را بیدار نمی‌کرد. لکن با همین مسافرت همه جانبه از مدینه حرکت کردند، آمدند تا مکّه و...

نکته دیگر اینکه ایشان صحنه کربلا را با کدام معیار تشکیل دادند؟ معیاری که سالار شهیدان برای برنامه‌های خودشان و اهل بیت (علیهم السَّلام) ذکر می‌کنند، معیار محبّت است و علاقه و شیدائی و شیفتگی. به تعبیر دیگر «عشق». فرمود: ما اگر خدا را عبادت می‌کنیم برای ترس از جهنّم او نیست، برای رفتن بهشت او هم نیست؛ برای اینکه به خود او علاقمندیم. اگر کسی به خدا علاقمند بود، محبّ خدا بود، عبادت احرار داشت، رادمردانه عبادت کرد، آن سائر کمالات هم تأمین است. یعنی از دوزخ در اَمان است، وارد بهشت سعادت می‌شود، لذّت می‌برد، امّا هدف او برتر از هر دو است.

جریان نهضت حسینی از بارزترین مسائل عبادی ـ سیاسی این خاندان است که همه این صحنه را پیش بینی می‌کردند، گزارش می‌دادند و مهم‌ترین سرمایه را سالار شهیدان برای همین کار هزینه کرد.
.........................
(1) مائده / 55
(2) مائده / 3
(3) مائده / 67

منبع

  • ۱ نظر
  • ۲۳ آبان ۹۲ ، ۰۸:۰۲
  • ۵۱۵ نمایش
  • محمد دهقانی زاده

امام حسین

  • ۱ نظر
  • ۲۲ آبان ۹۲ ، ۲۰:۱۱
  • ۳۸۰ نمایش
  • محمد دهقانی زاده