باکوره

باکوره

باکوره، همان نوبرانۀ میوه‌هاست!
می‎خواهم نویسندگی را نوبر کنم ...

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «غلو» ثبت شده است


آداب و رسوم، امری است که گریبان هر جامعه‌ای را کم و بیش گرفته است؛ آدابی مثبت یا منفی. گاهی این رسم‌ها، سنت‌های نیکویی هستند؛ زیبایی خاصی دارند که آن‌ها را متمایز می‌کند؛ حتی گاهی آبروی قومی به آن وابسته می‌شود. گاهی هم سنت‌های نازیبایی می‌شوند که جز دردسر و پوچی، فایده دیگری برای آن‌ها یافت نمی‌شود.

امروز به یکی از این آداب رایج در شهرمان برخوردم؛ برای من تازگی داشت، هرچند قدمتش از حافظه من بیشتر بود. به احتمال زیاد در بسیاری از شهرهای دیگر نیز مشابهش دیده می‌شود؛ دوختن لباس علی اصغر علیه‌السلام![1]، البته با قوانین خودش؛ خانم نازا با دریافت لباس سبزرنگی به اندازه قامت نوزاد، در این چرخه قرار می‌گیرد. اگر تا سال آینده باردار شد، متعهد است که هزینه و پارچه دوخت لباسی مشابه را بپردازد. البته این خلاصه روند بود و تا اندازه‌ای که من دستگیرم شد ... .

تا اینجای کار مسأله خاصی نیست؛ اما مشکل از جایی آغاز می‌شود که در گفت و گوهای بین مردم در این زمینه لفظ «واجب» به گوش می‌خورد؛ وجوبی که گاهی از نماز و حلال و حرام هم بالاتر می‌رود.

این اشکال هم از عدم پشتوانه فکری چنین رسومی در بین مردم  ناشی می‌شود؛ رسومی که تنها به احساسات تکیه می‌کند.



[1] من را به یاد حجله قاسم علیه السلام و بحث زیبای استاد مطهری در حماسه حسینی انداخت.

  • ۲ نظر
  • ۱۳ آبان ۹۲ ، ۰۰:۳۳
  • ۴۰۱ نمایش
  • محمد دهقانی زاده

با توجه به این که عصر امام دهم، فاصله چندانی با آغاز دوران غیبت ندارد، اهمیت واکنش و پاسخ امام ع به اقدامات غالیان، روشن می‌شود؛ امام هادی ع با توجه به آثار منفی که افکار غلات بر جامعه اسلامی می‌گذاشت و همچنین خطر این افکار که بیش از خطر دشمنان نامسلمان بر امت اسلامی بود، محاربه غالیان را بی‌پاسخ نگذاشت و به راه‌های گوناگون بر افشای دسیسه‌های آن‌ها و تحقیر افکار افراطی‌شان کوشید.

البته شیوه امام در این مبارزه محدود به مقابله با غلات نبود، بلکه حضرت فرصت را مغتنم شمرده و افکار و آراء صحیح اسلامی را بیان می‌فرمود.
  • ۱ نظر
  • ۲۷ مهر ۹۲ ، ۲۲:۱۵
  • ۸۴۱ نمایش
  • محمد دهقانی زاده

غلو در لغت به معنای تجاوز از حد و بالا بردن از جایگاه حقیقی است. غالیان کسانی هستند که بندگان خدا را از مقام عبودیت بالا برده و صفات خدا و افعال او را براى آنان ثابت کنند.

غلو یک پدیده غیرطبیعی و ناشی از فساد عقیده است. دلیل این فساد نیز، چیزی نیست جز عدم فهم دین و دوری از حقیقت بندگی خدا و شگفت‌زدگی از کرامات مخلوق به جای معجزات خالق. این پدیده همان طور که قرآن به آن اشاره می‌کند در سایر ادیان نیز به چشم می‌خورد.

پس از وفات رسول الله ص، اولین ادعای غلوآمیز از سوی خلیفه دوم در مورد نامیرایی پیامبر بود. این امر را می‌توان جرقه‌ای بر آغاز جریان‌های افراطی و انحرافی در تاریخ اسلام دانست. اوج این جریان‌ها را در عصر امام صادق ع که همراه با ظهور فرق مختلف، فضای نسبتاً وسیعی برای بحث‌های مختلف علمی فراهم بود، شاهدیم، به طوری که در کتب روایی، روایات فراوانی از امام صادق ع در این باب نقل شده است.


  • ۲ نظر
  • ۲۳ مهر ۹۲ ، ۲۲:۰۲
  • ۱۶۳۷ نمایش
  • محمد دهقانی زاده

همواره افرادی در صراط مستقیمی که خداوند از طریق انبیاء و اولیاء به مردم نشان داده است، دچار لغزش می‌شوند؛ عده‌ای در طی طریق، کوتاهی می‌کنند و عده‌ای دچار افراط می‌شوند. اما همیشه، سعادت از آن رهروان مسیر هدایت است که پیرو کتاب خدا و رسول الله هستند.
کسانی که بر صراط مستقیم قدم می‌گذارند، در برابر دو گروه منحرف، وظیفه‌ای بر عهده دارند؛ بعد از آن که آنان را متذکر اشتباهشان کردند، ولی پشیمانی‌شان را ندیده؛ بلکه اصرارشان بر گمراهی را مشاهده کردند، باید از آن‌ها بیزاری جسته و آن‌ها را مورد لعن و نفرین قرار دهند تا طمع به ایجاد فساد در مسیر حق نکنند و چیزی از انحرافاتشان به مؤمنان نفوذ نکند.

در بین این دو گروه، خطر افراطیان بیشتر است، چرا که آن‌ها بدترین مخلوقات هستند؛ آن‌ها عظمت خداوند را کوچک جلوه می‌دهند و ربوبیتش را در مخلوقاتش می‌بینند. از این رو از مشرکان و نامسلمانان نیز خطرناک‌ترند. همین امر اهمیت برخورد و ایستادگی در برابر این گروه را تبیین می‌کند.


  • ۱ نظر
  • ۱۹ مهر ۹۲ ، ۲۱:۵۳
  • ۷۳۴ نمایش
  • محمد دهقانی زاده