زینت امام باشیم

^{برای مشاهده تصویر در اندازه بزرگتر، روی آن کلیک کنید.}

نمی‌شناختمش، اما مدافع سرسخت قمه زنی بود؛ تا اندازه‌ای که در برابر مراجع هم ایستادگی می‌کرد و آنها را اهمال کار در امور ضروری دین! می‌دانست. می‌گفت چرا باید در برابر تمسخر دین از سنتمان دست برداریم؟ اگر فردا، دیگر امور دینمان را به تمسخر کشیدند، از آن هم دست بر داریم؟ مگر قرار است ما به ساز دنیا برقصیم؟! در دنیا قوانین موافق همجنسگرایی، به اجرا گذاشته می‌شود و مخالفان را محکوم می‌کنند. آیا ما هم برای خوشایند دنیا همجنسباز شویم؟!

از خلط مباحثش ناراحت شدم. مطلبی از استاد قرائتی در باب نهی از قمه زنی مردم یک شهر خواندم. برای او نیز فرستادم.

از متنی که برایش فرستادم تشکر کرد. در جواب گفت: ... رمی جمراتی که ما در مکه انجام می‌دهیم، مورد تمسخر غرب است. آیا باید از آن هم دست کشید؟ ...

به او گفتم: عزیز من! ما در دین، اموری داریم که ضروری و واجب است و نباید ترک شود. در آن امور، هرچه هم دنیا ما را مسخره کند، کوتاه نمی‌آییم و به آن پایبندیم. اما برخی امور است که اگر ترک هم کردیم، صاحب شریعت ما را مؤاخذه نمی‌کند، پس چرا بنده‌اش کاسه داغتر از آش می‌شود و پایبندی به آن را مطالبه می‌کند؟

من روی خوب یا بد بودن "قمه زدن" صحبتی نداشتم، بلکه تنها از نظر علما دفاع می‌کردم (که البته موافق همین نظر نیز بودم).

ما اگر بنده‌ایم، باید بندگی کنیم، آن هم همیشه و همه جا. اما اگر قرار نیست بنده باشیم، خدا که آگاه است، با خودمان نیز صادق باشیم و خود را گول نزنیم. بودند عده‌ای که نزد مرجع تقلید بزرگ جهان، آیت الله بروجردی آمدند و گفتند ما در طول سال مقلد شماییم، اما در این ده روز (دهه محرم) مقلد شما نیستیم! این جز یؤمن ببعض و یکفر ببعض نیست.

فراموش نکینم که مرزها همچنان باریک اند.

شیوه های برخورد امام هادی ع با غالیان - قسمت سوم (پایانی)

با توجه به این که عصر امام دهم، فاصله چندانی با آغاز دوران غیبت ندارد، اهمیت واکنش و پاسخ امام ع به اقدامات غالیان، روشن می‌شود؛ امام هادی ع با توجه به آثار منفی که افکار غلات بر جامعه اسلامی می‌گذاشت و همچنین خطر این افکار که بیش از خطر دشمنان نامسلمان بر امت اسلامی بود، محاربه غالیان را بی‌پاسخ نگذاشت و به راه‌های گوناگون بر افشای دسیسه‌های آن‌ها و تحقیر افکار افراطی‌شان کوشید.

البته شیوه امام در این مبارزه محدود به مقابله با غلات نبود، بلکه حضرت فرصت را مغتنم شمرده و افکار و آراء صحیح اسلامی را بیان می‌فرمود.

شیوه های برخورد امام هادی ع با غالیان - قسمت دوم

غلو در لغت به معنای تجاوز از حد و بالا بردن از جایگاه حقیقی است. غالیان کسانی هستند که بندگان خدا را از مقام عبودیت بالا برده و صفات خدا و افعال او را براى آنان ثابت کنند.

غلو یک پدیده غیرطبیعی و ناشی از فساد عقیده است. دلیل این فساد نیز، چیزی نیست جز عدم فهم دین و دوری از حقیقت بندگی خدا و شگفت‌زدگی از کرامات مخلوق به جای معجزات خالق. این پدیده همان طور که قرآن به آن اشاره می‌کند در سایر ادیان نیز به چشم می‌خورد.

پس از وفات رسول الله ص، اولین ادعای غلوآمیز از سوی خلیفه دوم در مورد نامیرایی پیامبر بود. این امر را می‌توان جرقه‌ای بر آغاز جریان‌های افراطی و انحرافی در تاریخ اسلام دانست. اوج این جریان‌ها را در عصر امام صادق ع که همراه با ظهور فرق مختلف، فضای نسبتاً وسیعی برای بحث‌های مختلف علمی فراهم بود، شاهدیم، به طوری که در کتب روایی، روایات فراوانی از امام صادق ع در این باب نقل شده است.

شیوه های برخورد امام هادی ع با غالیان - قسمت اول

همواره افرادی در صراط مستقیمی که خداوند از طریق انبیاء و اولیاء به مردم نشان داده است، دچار لغزش می‌شوند؛ عده‌ای در طی طریق، کوتاهی می‌کنند و عده‌ای دچار افراط می‌شوند. اما همیشه، سعادت از آن رهروان مسیر هدایت است که پیرو کتاب خدا و رسول الله هستند.

کسانی که بر صراط مستقیم قدم می‌گذارند، در برابر دو گروه منحرف، وظیفه‌ای بر عهده دارند؛ بعد از آن که آنان را متذکر اشتباهشان کردند، ولی پشیمانی‌شان را ندیده؛ بلکه اصرارشان بر گمراهی را مشاهده کردند، باید از آن‌ها بیزاری جسته و آن‌ها را مورد لعن و نفرین قرار دهند تا طمع به ایجاد فساد در مسیر حق نکنند و چیزی از انحرافاتشان به مؤمنان نفوذ نکند.

در بین این دو گروه، خطر افراطیان بیشتر است، چرا که آن‌ها بدترین مخلوقات هستند؛ آن‌ها عظمت خداوند را کوچک جلوه می‌دهند و ربوبیتش را در مخلوقاتش می‌بینند. از این رو از مشرکان و نامسلمانان نیز خطرناک‌ترند. همین امر اهمیت برخورد و ایستادگی در برابر این گروه را تبیین می‌کند.