چند خط حسینیه 4

ـ السلام علیک یا أباعبدالله

ـ امربه‌معروف و نهی از منکری که بر هر فرد از افراد جامعه واجب است از مرحله زبانی فراتر نمی‌رود. چنین نیست که هر فردی حق داشته باشد از باب امربه‌معروف و نهی از منکر، به کسی خسارتی وارد نماید. آنچه بر همه واجب است، بی‌تفاوت نبودن است نسبت به منکری که اتفاق می‌افتد. برخورد فیزیکی از اختیارات حکومت است نه اشخاص.

ـ دین‌داری در همه زمان‌ها سخت بوده است. دین‌داری همیشه تمسخر گروه‌های مقابل و مخالفت‌ها و واکنش‌های منفی آن‌ها را به دنبال داشته است. البته هر که در این بزم مقرب‌تر است جام بلا بیشترش می‌دهند. در این روزگار نیز دین‌داری دشواری افزون‌تری یافته. احکام دین یک‌به‌یک نقد می‌شوند و تاریخ مصرفشان منقضی اعلام می‌شود. هرچند تندروی‌ها و کج‌سلیقگی‌هایی وجود دارد، اما اصل دین را نباید به‌پای خطای دین‌داران کوبید. کار به‌جایی رسیده که قتل، زشتی‌اش را از دست داده و قصاص مورد نکوهش قرار گرفته است. قتل برای حفظ عفت پسندیده است، اما اجرای حدّ برای بی‌عفتی علنی شده خلاف حقوق انسان است!

اما نور الاهی خاموش نشدنی است.

ـ حنظله برای ورود به میدان نبرد از امام اجازه گرفت و چنین وداع کرد:

السلام علیک یا أباعبدالله، صلّی الله علیک وعلی أهل بیتک، وَعَرَّفَ بیننا وبینک فی جنَّتِه.

امام آمین گفت. بعد از آن حنظلة بن اسعد به میدان رفت و کشته شد. او خود را سپر تیرها و نیزه‌ها و شمشیرهایی کرد که به سمت امام علیه‌السلام نشانه رفته بود.

در این دوره‌ی... که به اندک دین‌داری به انگ‌های گوناگون متهم می‌شویم، در دین‌داری سستی نورزیم تا روزمرگی ما را باخود نبرد.